USD -
3.8249
EUR -
4.2693
GBP -
5.0728
DKK -
0.5723
To trudne słowo z tytułu – agorafobia – pochodzi ze starożytnej greki (stgr. αγοράφόβος, agora 'plac, rynek' i phobos 'strach, lęk') i oznacza lęk przed przebywaniem na otwartej przestrzeni, wyjściem z domu, wejściem do sklepu, tłumem, miejscami publicznymi, samotnym podróżowaniem, wywołany obawą przed napadem paniki i brakiem uzyskania pomocy. Tyle na ten temat Wikipedia. Okazuje się, jak pokazują badania przeprowadzone w Wielkiej Brytanii, że zrozumienie tego lęku może być kluczowym w odbiorze otwartych przestrzeni krajobrazu rolniczego, a w konsekwencji jego ochrony i racjonalnego użytkowania.
Osoby zajmujące się ochroną krajobrazu rolniczego w Anglii, zauważają, że za niepowodzenia polityki rolnej UE, w tym związanymi z nią pakietami rolno-środowiskowymi i zazielenianiem, odpowiada właśnie agorafobia części współczesnych ekologów. Pracujących wyłącznie za biurkiem, w szklanych biurowcach wielkich miast, bez kontaktu z realną przyrodą, szczególnie w środowisku wiejskim. Boją się wiatru, przeszkadzają im wiejskie zapachy i zapominają, że wieś to miejsce produkcji żywności. Wieś właśnie, a nie supermarkety! A wieś to rolnicy. Żywi ludzie ze specyficznymi zachowaniami, oczekiwaniami, a nawet nieco odmiennym od miejskiego systemem wartości. Bez ich zrozumienia i działaniu opartym wyłącznie na straszeniu karami, każda propozycja ochrony krajobrazu rolniczego będzie zwyczajnie nieskuteczna.
Zauważono, że najlepiej sprawdzają się programy oparte na rzeczywistym zaangażowaniu rolników w ochronę przyrody, szczególnie te oparte na dobrowolnym udziale w ochronie jej poszczególnych elementów (krzewów, oczek śródpolnych czy ptaków). W 2002 roku na łamach pisma British Wildlife dr Chris Staote opublikował artykuł, którego tytuł można przetłumaczyć na "Ekologia behawioralna rolników: co to znaczy dla dzikiej przyrody?". Wyjaśnia w nim podstawy rolniczego świata, a także to jak w wiejskim świecie rozprzestrzeniać dobre praktyki ochrony przyrody. Ostatnie dyskusje mające miejsce w Anglii wskazują, że zawarte w nim zalecenia niewiele straciły na aktualności.
Sprawa agorafobii stała się bowiem ponownie głośna w Wielkiej Brytanii, ze względu na tzw. Brexit. Środowiska ekologiczne boją się o stan środowiska przyrodniczego Wysp po odłączeniu od UE. Związki farmerów natomiast wzywają do współpracy z właścicielami dużych obszarów wiejskich. To wymaga jednak przełamania wielu, w tym psychologicznych i socjologicznych barier. Problem nie jest wyłącznie sprawą brytyjską, podobny i często niebezpiecznie podkreślany podział miasto-wieś, dotyczy wielu krajów UE, w tym, niestety, Polski. Jednak nie uda się skutecznie chronić przyrody krajobrazu rolniczego bez współpracy z rolnikami. Zaś pierwszym krokiem jest rzeczywiste poznanie środowiska wiejskiego. I tutaj nauka też może przyjść z pomocą. Przeciwieństwem agorafobii jest bowiem klaustrofobia (lęk przed przebywaniem w ciasnych lub zamkniętych pomieszczeniach). Wtedy najlepiej opuścić pomieszczenie i udać się na spacer. Podziwiać piękno pól i łąk. Świetne rozwiązanie na jesienne chandry.
Więcej informacji: http://robyorke.co.uk
Stoate, C. Behavioural ecology of farmers: what does it mean for wildlife.2002. British Wildlife, 13: 153-159.
