Zapewne wiele osób chciałoby zapomnieć smutne czasy pandemii COVID-19. Wprowadzane restrykcje bywały dziwne. Niektórzy się zastanawiali, jak wpływają na zasoby przyrodnicze i wręcz optymistycznie ogłaszano, jak ograniczenie ruchu ludzi poprawiło stan populacji wielu gatunków zwierząt. Jeśli jednak spojrzeć na mechanizmy wpływu na osobniki i populacje, to wcale nie ma jednoznacznych odpowiedzi.
Do sprawy można jednak podejść zupełnie pragmatycznie, a serię globalnych lockdownów potraktować jako swoisty eksperyment naukowy i wynikające stąd pytanie: jak ptaki miejskie reagują na drastyczne zmiany w aktywności ludzi? Tak właśnie postąpił zespół naukowców pod kierunkiem Petera Mikuli i Martina Bulli z Czeskiego Uniwersytetu Przyrodniczego w Pradze, a jednym z wiodących współautorów pracy był prof. Piotr Tryjanowski z Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Wyniki badań zostały właśnie opublikowane na łamach czasopisma Communications Biology (kliknij). Przeanalizowano zachowanie 147 gatunków ptaków w pięciu krajach podczas pandemii. Stwierdzono, że tolerancja ptaków miejskich wobec ludzi w dużej mierze pozostała niezmieniona mimo zmian w ludzkiej aktywności, co dostarcza wglądu w ich zdolności adaptacyjne i odporność na zmiany w środowisku.
Wykorzystano w tym celu prostej metody opartej na mierzeniu dystansu ucieczki ptaków (często nazywanej FID). Wynik był dość zaskakujący, zmienność obecności ludzi podczas lockdownów miała niewielki wpływ na FID wśród kilku gatunków ptaków w środowiskach miejskich, czyli pomimo zmniejszonej aktywności ludzkiej, ptaki te nie wykazały znaczących zmian w swoim zachowaniu, co sugeruje wysoki poziom habituacji do miejskich warunków.
Takie zrozumienie wzorców zachowań ptaków miejskich ma praktyczne implikacje dla planowania urbanistycznego i ochrony przyrody. Badacze sugerują, że wnioski dotyczące tolerancji ptaków mogą pomóc w tworzeniu zielonych przestrzeni i układów urbanistycznych, które lepiej wspierają dziką przyrodę, zapewniając, że miasta są gościnne zarówno dla ludzi, jak i ptaków. Ponadto rozpoznanie, które ptaki miejskie są wysoce odporne na zmiany w ludzkiej aktywności, pozwala skoncentrować wysiłki ochronne na gatunkach i siedliskach, które są naprawdę zagrożone przez urbanizację.
