Ochrona rodzimych gatunków zwierząt gospodarskich jest bardzo ważna z punktu widzenia zachowania bioróżnorodności (zmienności genetycznej) oraz dbałości o dziedzictwo kulturowe naszego kraju.
W Polsce chroni się te zwierzęta m. in. poprzez Programy Ochrony Zasobów Genetycznych Zwierząt Gospodarskich. My w niniejszym artykule skupimy się konkretnie na bydle.
W Polsce programami ochrony dla bydła objęte są rasy uznane za zagrożone: polska czerwona (RP), białogrzbieta (BG), polska czerwono-biała (ZR), polska czarno-biała (ZB). Programy ochrony tych ras koordynuje Instytut Zootechniki PIB.
Polskie rasy rodzime to rasy średniego kalibru, o użytkowości mięsno – mlecznej. Z tym, że wydajność mleczna jest niska – ok. 4 tys. litrów. Mleko pozyskiwane od tego bydła charakteryzuje się korzystnym składem do produkcji serowarskiej. Warto wspomnieć, że bydło tych ras jest długowieczne, płodne, niewybredne w wyborze pasz. Dodatkowo posiada dobre cechy opasowe i rzeźne a cielęta odznaczają się dobrą żywotnością.
Chcąc otrzymać pomoc w ramach działania rolno-środowiskowo-klimatycznego ‘Pakiet 7. Zachowanie zagrożonych zasobów genetycznych zwierząt w rolnictwie’ w ramach PROW-u musimy przystąpić do takiego programu ochrony. Hodowca, który zamierza przystąpić do takiego programu musi spełnić określone wymogi, m. in. stado bydła danej rasy musi liczyć sobie od 4 do 100 sztuk, a na każdego uczestnika programu nałożony jest obowiązek corocznego przedstawienia do Instytutu aktualnego Oświadczenia - Wykazu krów.
Liczebność bydła objętego Programem Ochrony Zasobów Genetycznych Zwierząt Gospodarskich w 2017 roku była następująca:
- białogrzbieta – 518,
- polska czarno – biała – 1679,
- polska czerwono – biała – 3510,
- polska czerwona – w ocenie mlecznej: 2399; w ocenie mięsnej: 396.
Źródło: Instytut Zootechniki PIB