Pod koniec maja odbyło się posiedzenie grupy roboczej „Wieprzowina” Copa-Cogeca. Spotkanie otworzył przewodniczący grupy Antonio Tavares, który podsumował ostatnie prace grupy oraz prace członków grupy w innych organizacjach dotyczących rynku wieprzowiny. W spotkaniu brali udział Katarzyna Capecka (PZHiPTCh „POLSUS”) oraz Grzegorz Brodziak (POLPIG).
Europejski trend
Podczas spotkania zauważono, że spadek populacji zwierząt hodowlanych w UE w latach 2023/2022 to istotny trend, obejmujący m.in. obniżenie o 1% populacji świń, bydła o 1%, owiec o 3% oraz kóz o 5%. W 2023 roku populacje zwierząt hodowlanych w UE wynosiły odpowiednio: 133 mln świń, 74 mln bydła, 58 mln owiec oraz 11 mln kóz. Wraz ze spadkiem populacji zwierząt hodowlanych, maleje także liczba gospodarstw zajmujących się ich hodowlą. Prognozy na lata 2023-2035 przewidują spadek produkcji wszystkich podstawowych produktów rolnych, z wyjątkiem drobiu, którego produkcja ma nieznacznie wzrosnąć.
Spadek konsumpcji mięsa?
W kontekście zmieniających się diet w UE, przewiduje się, że produkty zwierzęce pozostaną głównym źródłem białka, jednak spożycie mięsa ma obniżyć się o 1,6 kg na osobę do 2035 roku. Dążenie do zrównoważonego rozwoju i dobrostanu zwierząt ma prowadzić do niższego spożycia wołowiny i wieprzowiny na osobę, natomiast spożycie mięsa drobiowego ma rosnąć, dzięki zdrowszemu wizerunkowi i niższej cenie. Stabilne pozostanie spożycie produktów mlecznych na osobę, z tendencją wzrostową innowacyjnych produktów i składników mlecznych, szczególnie sera.
Zrównoważona produkcja i dieta
Uczestnicy spotkania podkreślili, że hodowla zwierząt w UE ma wpływ na środowisko naturalne oraz klimat. Choć emisje gazów cieplarnianych związane z hodowlą w UE spadły o 24% w latach 1990-2022, istnieje dalsza potrzeba redukcji emisji. UE jest liderem w redukcji emisji gazów cieplarnianych, mimo że nie należy do głównych emitentów w skali globalnej.
Zarówno z punktu widzenia ekonomicznego, jak i społecznego, hodowla zwierząt ma kluczowe znaczenie dla UE, stanowiąc około 40% całkowitej wartości rolnictwa. Jednakże, istnieje konieczność zapewnienia, aby ta działalność była prowadzona w sposób zrównoważony, uwzględniający wymogi ekologiczne, społeczne oraz ekonomiczne. Europejskie branże związane z produkcją zwierząt, takie jak przetwórstwo mleka i mięsa oraz produkcja pasz, generują roczny obrót szacowany na około 400 miliardów euro. Dodatkowo, gospodarstwa hodowlane zatrudniają około 4 miliony osób w UE, co wpływa na tworzenie miejsc pracy i gospodarczą aktywność w regionach wiejskich.
Rola hodowli zwierząt
Hodowla zwierząt jest integralną częścią systemu rolnego UE, opartego głównie na gospodarstwach rodzinnych, gdzie aż 58% gospodarstw posiada zwierzęta. Średnie gospodarstwo hodowlane zazwyczaj zatrudnia od jednego do dwóch pracowników oraz właściciela rodzinnego. Niemniej jednak, hodowla zwierząt jest szczególnie narażona na proces starzenia się i brak odnowy pokoleniowej, co stanowi wyzwanie dla przyszłości tego sektora.
Pozytywne skutki oddziaływania hodowli zwierząt na środowisko są również istotne. Zwierzęta przekształcają niejadalną biomasę w odżywcze pożywienie dla ludzi, a hodowla zwierząt na obszarach uznanych za "marginalne" umożliwia produkcję żywności na ziemiach, które nie nadają się do upraw, jednocześnie wspierając zachowanie lokalnych siedlisk. Ekstensywne systemy oparte na pastwiskach mogą mieć pozytywny wpływ na sekwestrację węgla. Dodatkowo, hodowla zwierząt może być potencjalnym źródłem energii odnawialnej i nawożenia organicznego. Strategie oparte na wypasie mogą również pomagać w kontroli biomasy i zapobieganiu pożarom, co ma istotne znaczenie dla ochrony środowiska naturalnego.
Zarządzanie nawozami naturalnymi oraz inwestycje w technologie redukujące emisje gazów cieplarnianych to istotne kroki w kierunku zrównoważonej hodowli zwierząt. Dodatkowo, wsparcie UE dla rolnictwa obejmuje programy promujące zrównoważoną praktykę, takie jak eko-schematy i inwestycje w sektorze hodowli zwierząt.
Wsparcie UE dla zrównoważonego rolnictwa obejmuje szereg środków, takich jak płatności niepowiązane z produkcją, eko-schematy, oraz środki związane z ekologicznymi, ekonomicznymi i społecznymi wymogami.
Źródło: Federacja Branżowych Związków Producentów Rolnych