Brzmi jak koncepcja dla filmu science-fiction, ale produkcja jedzenia z drukarki 3D staje się coraz bardziej realna. W 2006 roku NASA rozpoczęła badania nad żywnością drukowaną w 3D, a co trzecia firma z branży mięsnej w Niemczech chce wykorzystać tę technologię w produkcji żywności do 2030 roku.
Druk żywności w technologii 3D otwiera nowe możliwości dla przemysłu spożywczego i konsumentów. Według badania zleconego przez cyfrowe stowarzyszenie Bitkom i Federalne Stowarzyszenie Niemieckiego Przemysłu Spożywczego (BVE), co trzecia firma planuje wykorzystać drukarki 3D w produkcji do 2030 roku. Według BVE drukowanie żywności 3D umożliwia przekształcanie surowców w produkty gotowe do spożycia, które mają określone kształty, smaki i tekstury. Produkt jest drukowany warstwa po warstwie na podstawie modeli 3D. Na specjalnych urządzeniach można już bez problemu drukować czekoladę i marcepan. Jednak zastosowania druku 3D w bardziej złożonej żywności, opartej na surowcach bogatych w skrobię lub białko, są nadal bardzo ograniczone.
Najważniejszymi zaletami druku 3D żywności są możliwości indywidualnego i elastycznego projektowania produktu. W ten sposób żywność może bezpośrednio reagować na specjalne diety, takie jak te stosowane w nietolerancji na gluten lub laktozę. Podobnie żywność dla osób z trudnościami w połykaniu mogłaby być dostosowana pod względem konsystencji i wymagań żywieniowych. Dzięki zminimalizowaniu procesu produkcyjnego pod względem przestrzeni i czasu, technologia ta oferuje również ogromny potencjał scentralizowanego zaopatrzenia w żywność w regionach o słabej infrastrukturze.
Niemiecki Instytut Technologii Żywności (DIL) opracowuje kilka projektów badawczych dla druku 3D. W 2016 roku DIL rozpoczął badania nad zdecentralizowaną produkcją, w której poszczególne komponenty są najpierw łączone w głowicy drukującej, mieszane, a następnie drukowane, tak aby żywność była przygotowywana tylko wtedy, gdy jest to wymagane. Należy to osiągnąć stosując podstawowe składniki z długim terminem przydatności do spożycia, takie jak mąki, proszki czy koncentraty. W 2018 roku w DIL rozpoczęto kolejny projekt badawczy dotyczący wykorzystania nowych surowców do ukierunkowanego teksturowania żywności poprzez druk 3D. Celem jest wyprowadzenie parametrów do oceny materiałów i zdefiniowanie terminu drukowalność jako ogólnie stosowanego do surowców.