W poniedziałek, na zamknięciu sesji taniały kontrakty na zboża i oleiste po obu stronach Atlantyku. Wyjątek stanowiła najbliższa seria pszenicy notowana w Chicago, w tym przypadku doszło do niespełna 0,5% korekcyjnego wybicia w górę. Ponownie giełda Matif wyróżniała się w skali przecen. Kontrakty (serie) na kukurydzę traciły 2,0 do 2,3%. Pszenica potaniała o 1,5% (listopad-14) i nieco mocniej dalsze serie. Jednak rekordzistą był rzepak, wcześniej niemrawo reagował na to, co działo się na rynku soi i zbóż, teraz rzepak nadrabia zaległości w spadkach.
Seria listopadowa na rzepak potaniała w poniedziałek na Matif o 7,75 eur/t (blisko 2,5%) do 310,5 eur/t na zamknięciu sesji. Jest to poziom zamknięcia (tej serii) najniższy w historii notowań. Przypomnę, że lipcowy dołek ceny zamknięcia serii najbliższej przypadł na 309 eur/t.
Notowania futures spadają, ponieważ wchodzimy w okres zbiorów kukurydzy i soi, (canoli w Kanadzie), zanika więc premia za ryzyko (chociażby pogodowe) stanowiąca część ceny terminowej. Dodatkowo gwałtownie rosnąca podaż w kolejnych tygodniach pozwala już teraz stronie popytowej dyktować warunki cenowe zarówno na rynku futures, jak i na rynkach lokalnych.
W poniedziałek USDA opublikowała cotygodniowy raport z kondycji i postępu upraw oraz dane na temat sprzedaży eksportowej. W USA, na wczesnym etapie, są lekko opóźnione zbiory kukurydzy (7%) i soi (3%) ale informacje na temat wydajności są wyjątkowo dobre, znacząco lepsze od wrześniowej prognozy USDA. Jeśli plonowanie będzie się utrzymywało na podobnych poziomach w miarę postępu zbiorów w kierunku północnym, to czeka nas kolejny jeszcze lepszy październikowy raport USDA. Na razie pewnym zagrożeniem dla wielkości zbiorów są być może zbyt optymistyczne szacunki areału. Wczorajszy raport na temat kondycji upraw (po amerykańskiej sesji) pokazał lekką poprawę ogólnego stanu amerykańskiej kukurydzy. Indeks Brugler500 wzrósł o 1 pkt w ciągu tygodnia do 388. W przeciwieństwie do kukurydzy ten sam indeks pokazał (pierwszy raz od wielu tygodni) pogorszenie ogólnego stanu upraw soi o 4 pkt. Jest to opóźniona reakcja na szkody mrozowe i miejscowe podtopienia. Do tej pory kondycja upraw amerykańskiej soi była oceniana najwyżej w historii.
Ze wspomnianego raportu wynika, że 25% areału pszenicy ozimej zostało już zasiane (lekko powyżej średniej) natomiast do zebrania pozostało jeszcze 14% pszenicy jarej.
Poniedziałkowe amerykańskie dane na temat wysyłek eksportowych były dobre w przypadku kukurydzy i soi (dotychczasowy eksport jest powyżej tego sprzed roku) i gorsze dla pszenicy, gdzie tempo eksportu jest o 1/3 gorsze niż przed rokiem. Jednak po ostatnich spadkach na giełdach amerykańska pszenica stała się najtańsza na świecie, o czym świadczył wygrany przetarg na dostawę ziarna do Egiptu.
Dla amerykańskiego eksportu wielkie znaczenie ma kształtowanie się kursu EUR/USD, tu nadal obowiązuje długoterminowy trend spadkowy.
Wsparciem dla cen pszenicy konsumpcyjnej jest w tym roku jakość. Oficjalne dane ministerialne z Ukrainy mówią, że tylko 56% pszenicy spełnia wymogi konsumpcyjne w porównaniu do 69% w 2013 roku. Zjawisko gorszej jakość zebranej pszenicy dotyczy także USA, Francji, Rosji, jednak to rekordowo duże zbiory mają decydujące znaczenie dla notowań futures.
Ceny zamknięcia z poniedziałku – 22.09.2014:
Matif - pszenica (listopad-14): 151,25 eur/t / -2,25 eur/t (-1,5%);
Matif - kukurydza (listopad-14): 134,25 eur/t / -2,75 eur/t (-2,0%);
Matif – rzepak (listopad-14): 310,5 eur/t / -7,75 eur/t (-2,4%);
CBoT – pszenica (grudzień-14): 175,2 usd/t / (+0,5%);
CBoT – kukurydza (grudzień-14): 130,0 usd/t / (-0,5%);
CBoT – soja (listopad-14): 344,9 usd/t / (-2,0%);
Winnipeg – canola (listopad-14): 394,6 cad/t / -2,9 cad/t (-0,7%).
Źródło: Andrzej Bąk, www.ewgt.com.pl