Początek wczorajszej sesji w Chicago zapowiadał odbicie notowań zbóż i soi w górę. Skorzystała na tym unijna pszenica i rzepak, które to kontrakty zakończyły sesję w Paryżu na lekkich plusach, odrabiając część poniedziałkowej przeceny. Warto zauważyć, że w ostatnich tygodniach notowania unijnego rzepaku w większym stopniu skorelowane są z olejami roślinnymi i canolą niż z amerykańską soją. Kolejne godziny sesji w Chicago (już po zamknięciu handlu w Paryżu) przyniosły diametralną zmianę nastrojów.
Kontrakty na pszenicę, kukurydzę, oraz na kompleks oleistych obrały kierunek w dół. Przypomnę tylko, że w poniedziałek w wyniku bardzo dobrych prognoz dla soi zawartych w styczniowym raporcie USDA doszło do silnej przeceny soi i śruty sojowej w Chicago a za nimi także rzepaku na Matif. Soja i śruta sojowa we wtorek pogłębiły przeceny, jednak już olej sojowy potaniał minimalnie (wczoraj pisałem o geałtownym spadku produkcji malezyjskiego oleju palmowego w grudniu) .Notowania kontraktu futures na kukurydzę (najbliższa seria runęły we wtorek w dół o ponad 4%.
Sytuacja fundamentalna na rynku kukurydzy wymagała dłuższego przeanalizowania przez rynek. Amerykańskie dane pokazały blisko 5 mln t spadek zbiorów w USA, kukurydza na CBoT zareagowała lekkim wzrostem w poniedziałek. Jednak już we wtorek rynek (inwestorzy spekulacyjni) uświadomił sobie, że przecież i tak zbiory amerykańskie i te na świecie są rekordowe i może nie ma podstaw do gry na dalsze wzrosty cen, tym bardziej że zniknęła niepewność związana z poziomem amerykańskiej produkcji. Fundusze spekulacyjne zajmują olbrzymią pozycję długą w kukurydzy na CBoT i najwidoczniej postanowiły wczoraj zamknąć sporą część kupionych wcześniej kontraktów.
We wtorek swoje wcześniejsze spadki pogłębiła pszenica w Chicago. Marcowa seria potaniała o 1,3%, a od swoich maksimów z 18 grudnia 2014 straciła na wartości już ponad 16% co stanowi ponad połowę wzrostów z końca ubiegłego roku.
Dane fundamentalne zawarte w poniedziałkowym raporcie USDA pokazały wzrost amerykańskich i światowych zapasów na koniec tego sezonu, dodatkowo podniesiono i tak już rekordowy poziom produkcji w skali globalnej. Są to oczywiście czynniki przemawiające za niższymi cenami amerykańskiej pszenicy, tym bardziej że ta sprzedaje się w eksporcie bardzo słabo z tendencją do malenia eksportu za sprawą nadal drożejącego dolara. Na razie olbrzymia światowa produkcja i zapasy oddziałują na rynek mocniej niż problemy ze stanem ozimin i mniejszy amerykański areał zasiewów (pisałem o tym wczoraj).
Zamknięcie notowań futures – wtorek, 13-01-2015
Matif-pszenica (marzec-15): 195,5eur/t/+1,5eur/t(+0,6%);
Matif-kukurydza (marzec-15): 159,5eur/t /-2,75eur/t(-1,7%);
Matif–rzepak (luty-15): 357,0eur/t/+1,25eur/t (+0,35%);
CBoT–pszenica (marzec-15): 201,5usd/t/(-1,3%);
CBoT–kukurydza (marzec-15): 151,8usd/t/(-4,1%);
CBoT–soja (styczeń-15): 367,7usd/t/(-1,3%);
CBoT-śruta sojowa (styczeń-15): 349,7usd/t/(-1,9%);
Winnipeg-canola (marzec-15): 450,3cad/t(+0,8%);
Waluty:
EUR/USD: 1,17718/-0,52%;
EUR/PLN: 4,2802/+0,2%; Fixing NBP: 4,2802 (+0,05%);
USD/PLN: 3,6367/+0,7%; Fixing NBP: 3,6252 (+0,09%).
Źródło: Andrzej Bąk, www.ewgt.com.pl