Zmiany w unijnym prawie dotyczące ograniczenia udziału biopaliw i generacji do 7 proc.

Dnia 15 września br. w Dzienniku Urzędowym KE ukazała się dyrektywa PE i Rady UE/1513/2015 z dnia 9 września br. zmieniająca dyrektywę WE/28/2009 (tzw. dyrektywa biopaliwowa-RED) w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (oraz zmieniająca dyrektywę WE/70/98 odnoszącą się do jakości benzyny i olejów-FQD).

Niniejszym wprowadzono w życie ograniczenie celu użycia udziału biopaliw I generacji (z surowców rolniczych) do 7% zamiast celu 10% do 2020 roku (szczegóły w rozporządzeniu). W dyrektywie WE/28/2009 ustanowiono kryteria zrównoważonego rozwoju, które muszą być spełnione, aby biopaliwa i biopłyny mogły być zaliczane na poczet realizacji celów określonych w tym akcie prawnym oraz kwalifikowały się do objęcia systemami wsparcia publicznego.

Kryteria te obejmują wymagane minimalne ograniczenie emisji CO2 uzyskane dzięki zastosowaniu biopaliw i biopłynów w stosunku do emisji, których źródłem byłyby paliwa kopalne. Identyczne kryteria zrównoważonego rozwoju w odniesieniu do biopaliw ustanowiono w dyrektywie WE/70/98.

Każde państwo członkowskie powinno promować stosowanie zaawansowanych biopaliw oraz dążyć do osiągnięcia minimalnego poziomu zużycia tych biopaliw na swoim terytorium poprzez ustalenie na poziomie krajowym celów krajowych, zmierzając do ich osiągnięcia w ramach obowiązku zapewnienia, by udział energii ze źródeł odnawialnych we wszystkich rodzajach transportu wynosił w 2020 r. co najmniej 10% końcowego zużycia energii w transporcie w tym państwie członkowskim.

Ostatnie ustalenia zakładają też referencyjny cel 0,5% udział biopaliw II generacji (tych z surowców nie rolniczych jak np. odpady z produkcji rolnej jak: słoma, ścieki, łupiny czy algi tj. tych określonych w załączniku IX). Dyrektywa jest daleka od pełnego rozliczania wpływu użycia gleb na cele nieżywnościowe na emisję CO2, a przegląd i ocena metodyki ILUC ma być dokonana do 2018 roku, a w praktyce zastosowana po 2020 roku.

Zmiana prawna wchodzi w życie 20 dni po publikacji tzn. od 5 października br. Kraje członkowskie mają 2 lata na transpozycję do prawa krajowego tzn. do 10 września 2017 roku. Będą miały również obowiązek przekazać treść krajowych rozporządzeń oraz poinformować o krajowych celach.

Źródło: FAMMU/FAPA